De reis naar Ron en Charlotte

De reis naar Maine had ik thuis al geboekt. De vorige keer was me dit goed bevallen. Het is een directe route met een luxery bus van NYC naar Portland Maine. En echt fantastisch. Daar kan geen vliegtuig mee concureren. Veel minder stress en ook nog tijdswinst. Prachtige leren stoelen met veel beenruimte. Snacks en drinken inclusief en zonder tussenstops naar je bestemming. 

Felicity zou me die ochtend wegbrengen. We hadden alle tijd voor een Engels ontbijt en koffie. (Dachten we ) Al kletsend bij haar aan de keukentafel was het ineens tijd om weg te gaan. We hadden de bus gekozen die dicht bij haar huis stopt. Een half uurs  schema die we niet mochten missen. Dus jullie begrijpen het al...dat werd rennen. Felicity voorop met mij koffer, ik er achter aan. Rennen door het gebouw, de hal door en de" Doormen" schudde lachend zijn hoofd. Ik weet zeker dat hij dacht" daar gaat ze weer " want dat is echt niet nieuw. En toen naar buiten waar ze als een echte Newyorker het verkeer tegen hield zodat we rennend de overkant konden bereiken . Ik heb maar niet op het verkeer gelet. Dan maar dood dacht ik. Maar gelukkig waren we op tjjd voor de bus. Het was heel erg druk ivm laborday. Een extra vrijedag voor de Amerikanen. We stonden veel stil in de normaal toch al drukke binnenstad van New York. Er was mij verteld dat ik rekening moedt houden met vertragjng naar Maine. Laborday valt ook aan het eind van de vakantie. Veel New Yorkers gaan dan nog even de stad uit. En nou is Maine een geliefde vakantie bestemming. Op de nummerborden van deze staat zie je dan ook staan"vacation island " Of de spreuk die mij erg aanspreekt "Maine  te way life should be ! 

Dus de bus was vol met blijde N

ewyorkers richting een betere wereld, ha ha. Ik heb een goede reis gehad.  Het was lastig Newyork uit te komen en Connecticut was ook een crime. Maar ach, ik had de tijd. Lekker naar buiten kijken en wat lezen. Dicht bij de grens van Maine werd alles weer heel herkenbaar. Zo mooi,en ook iets van thuis komen. Het was al donker toen we aankwamen in Portland. Met 1 uur vertraging  halftien s'avonds. Zo ongeveer 8 uur reizen. Goed te doen. 

Het was een warm welkom met Ron en Charlotte.  Na een half uur rijden waren we op de bestemming. Wat een plek en een rust. En dan die sterrenhemel. Ik was het bijna vergeten zo mooi.